கவிதைகளைப் போன்றதொரு வஸ்து

'எங்களுக்குள் இருப்பது
வெறும் நட்புதான்' என்றவர்களில்
25% பேரை
காவல் நிலையத்திலும்
25% பேரை
ரிஜிஸ்டர் அலுவலகத்திலும்
25% பேரை
குடும்ப நல நீதிமன்றங்களிலும்
25% பேரை
தண்டவாளங்களில்
சதை துணுக்குகளாகவும்
பார்த்தேன்.
மீதம் இருந்தவர்களுக்குள்
இருந்தது நட்பு மட்டும்தான்...

வேண்டியவர்களைக் காட்டிலும்
வேண்டாதவர்களின் எண்களே
தேவையாயிருக்கிறது.
அழைத்தால்
எடுக்காமலிருக்க...

அத்தனைப் பக்கங்களையும்
புரட்டியாகி விட்டது
அலுவலக அரசியலில்
தப்பிப்பது குறித்தோ
குடிப்பது குறித்தோ
சாலைகளைக்
கடப்பது குறித்தோ
யாதொரு குறிப்பும்
இல்லாத இந்த
புத்தகத்தை வைத்து
என்னதான் செய்வது?!

அடுத்தவன் விஷயத்தில்
மூக்கை வேண்டுமானால்
நுழைத்துக்கொள்ளுங்கள்
நாக்கை நுழையாதிருங்கள்...