குசலம்!

தொலைபேசி அழைத்தது. எதிர்முனையில் அப்பா.

‘சொல்லுங்கப்பா...’

‘சங்கரா... எங்கப்பா இருக்கே... ஆபிஸ்லயா... வீட்லயா... ஏதும் வேலையா இருக்கியாப்பா...?!’

‘இல்லப்பா வீட்டுலதான் இருக்கேன். சொல்லுங்க... என்ன விஷயம்?’

‘ஒண்ணுமில்லடே... லெச்சுமி வீட்டுக்கு வந்தேன்...ஒங்கிட்ட பேசி மாசமாச்சேன்னு சும்மாதான் கூப்பிட்டேம்பா.’

‘ஏம்பா... சும்மா ஊரு சுத்தாதீங்கன்னு உங்களுக்கு எத்தனவாட்டி சொல்றது. இப்ப லெச்சுமி வீட்டுக்குப் போகலன்னு யாரு அழுதா...இந்த வயசுல இப்படி ஊர் சுத்தாட்டி என்ன?’ என் எரிச்சலைக் கொட்டினேன்.

‘பேரப்புள்ளைகள பாக்கனும்போல இருந்திச்சு... என்னால மெட்ராசுக்கு வந்து உன்னத்தான் பாக்க தோது படல... அதான் திருநெல்வேலிக்கு வந்துட்டேன். ஒங் மருமவன் கண்ணன் கட்டுரைப் போட்டியில பர்ஸ்ட் வந்துருக்கான்டே! அவனுக்கு என்னதாச்சும் வாங்கிக்கொடுக்கனுமேன்னு கிளம்பி வந்தேன்.’

‘என்ன வாங்கிக் கொடுத்தீங்க...?!’

‘காதிகிராப்ட்ல ஒரு நல்ல கடசல் பேனா வாங்கிக் கொடுத்தம்டே’

‘வௌங்கிரும். பத்து ரூவா பேனா வாங்கிக்கொடுக்க பதினைஞ்சு ரூவாக்கி டிக்கெட் வாங்கிட்டு திருநெல்வேலி போகனுமா... அதுவும் கடசல் பேனா... எந்தக் காலத்துல இருக்கீங்க...?’

‘கோவப்படாதா சங்கரா... பேனாவா முக்கியம்... ஒரு நா பேச்சுப்போட்டில இதே கடசல் பேனாவ ஆறுதல் பரிசா வாங்கிட்டு வந்து எங்கிட்ட உனக்குத்தான் மொத பரிசுன்னு பொய் சொன்னே... ஞாபகமிருக்கா...?!‘

‘அப்பா... இந்த நக்கலுக்கு ஒண்ணும் கொறைச்ச இல்ல... இந்த எழவுக்குத்தான் உங்களுக்கு போன் பண்றதே இல்லை’

‘கோவப்படாத சங்கரா... பங்குனி உத்திரத்துக்கு எப்ப வர்ற... டிக்கெட் போட்டுட்டியா... லீவு எத்தன நாள்...?’

‘டிக்கெட்டெல்லாம் போடலை. போன வருஷம் வந்துட்டு பட்ட பாடு போதாதா... வீடெல்லாம் ஒழுகல், பச்சை விறக வச்சிகிட்டு அடுப்படில மல்லுக்கட்டி மல்லுக்கட்டி உஷாவுக்குக் காய்ச்சலே வந்திருச்சி...நாங்க வரலைப்பா...’

‘ஏய் அப்படிச் சொல்லாதடே... நல்ல நாளும் பொழுதுமா ஒத்தப்பயலா நான் வீட்டுக்குள்ள கெடக்கனுமாடே...உனக்கு என்ன வசதி வேணுமோ சொல்லு அதை பண்ணி வச்சிடுதம்டே... பொண்டாட்டி பிள்ளைகளோட ஊருக்கு வாடே...’

‘இப்படித்தான் போனவாட்டியும் சொன்னீங்க...மொதல்ல ஒடைஞ்சி கிடக்கிற ஓடெல்லாம் மாத்துங்க... புள்ளைக வெளையாடுற தார்சாவுல வெயில் விழுது... நல்ல தென்னங்கிடுகாப் பாத்து வேயுங்க... ’

‘செஞ்சுடுறேன் சங்கரா...’

‘யார் கால்ல விழுந்தாவது ஒரு சிலிண்டருக்கு ஏற்பாடு பண்ணுங்க... அடுப்பு நம்ம கணேசன் கடையில வாடகைக்கு எடுத்துக்கலாம்... ரெண்டு நாளைக்கு முன்னாடியே தண்ணி வண்டிக்கு சொல்லி தொட்டிய நெறைச்சி வையுங்க... சுடலிய வரச்சொல்லிடுங்க... பாத்திரம் கழுவ, வீடு பெருக்க ஒத்தாசையா இருக்கும்.’

‘சரிடே’

‘உஷா கன்னியாகுமரி போவனும்னு சொல்லிக்கிட்டே இருக்கா... ஒரு வண்டிக்கு சொல்லிடுங்க... நம்ம மகராசன் வண்டி பஜார்ல நிக்கும். அவன்கிட்டயே சொல்லிடுங்க...அப்புறம் நடுவீட்டு டியூப் லைட்டெல்லாம் ஒழுங்கா எரியுதா... முடுக்குல ஒரு லோ வாட்ஸ் பல்பு போட்டு வையுங்க....’

பேசிக்கொண்டிருக்கும்போதே வாசலில் ஆட்டோ வந்து நின்றது. தினேஷ் ஸ்கூல் பேக், தண்ணீர் பாட்டில், லஞ்ச் கூடை சகிதம் இறங்கினான். இரண்டாம் வகுப்பு படிக்கிற பயலுக்கு எத்தா பெரிய புத்தக மூட்டை என்று நினைத்துக்கொண்டே அப்பாவுடனான உரையாடலைத் தொடர்ந்தேன்.

‘அப்பா... தினேஷூக்கு பல்லு பெலமில்லாம இருக்கு... பதனி கொடுக்கலாம்னு உஷாவோட அப்பா சொன்னார். பண்டாரபுரத்துக்கு போனீங்கன்னா ஜேபி பதனி தருவான். வாங்கி பாரதி மைனி வீட்டு பிரிட்ஜூக்குள்ள வெச்சிருங்க... கெட்டுப்போகாம இருக்கும்’

போனில் இருப்பது தாத்தாதான் என்பதைத் தெரிந்து கொண்ட தினேஷ் என்னிடமிருந்து போனைப் பிடுங்கினான்.

‘தாத்தா! தினேஷ் பேசறன். எப்படி இருக்கீங்க?’

‘ம்... நா நல்லா இருக்கேன். லெச்சுமி அத்தை எப்படி இருக்காங்க? கண்ண மச்சான் இருக்கானா?’

‘ம் இப்பத்தான் வந்தேன் தாத்தா! நீங்க சாப்பிட்டீங்களா?’

‘என்ன சாப்பிட்டீங்க தாத்தா?’

‘கால் வலின்னு சொன்னீங்களே எப்படி இருக்குது தாத்தா?’

‘அன்னிக்கு கண்ணாடிய தொலைச்சுட்டேன்னீங்களே... கிடைச்சுதா தாத்தா?’

சமயங்களில் இரண்டாம் வகுப்பிடம் எம்.பி.ஏ தோற்கும். எனக்கு கொஞ்சம் அழவேண்டும் போல் இருக்கிறது.