பேச்சரவம்

அசர அசர பெய்து ஓய்ந்திருந்தது மழை. வீட்டைச் சுற்றி மழைச் சகதியின் மந்தகாச மணம். பூமியைக் கீறி முளைவிடத் துவங்கியிருந்த புற்களில் சாவுக்குருவியொன்று புழுக்கொத்திக் கொண்டிருந்தது. எங்கிருந்தோ பறந்து வந்து கூட்டு சேர்ந்தன இன்னுமிரண்டு குருவிகள். கீச்சு கீச்சென்ற தேன் கீதம் கிளம்பியது. எந்த முட்டாள் இவற்றிற்கு சாவுக்குருவியென பெயர் வைத்தானென எரிச்சலாக வந்தது.

செவன் சிஸ்டர்ஸ் எனப்படும் சாவுக்குருவியின் கீச்சொலி அலாதியானது. ஒரு தினத்தை மிகுந்த அழகாக்கக் கூடிய மந்திரம் அந்த கீச்சொலிக்குள் இருக்கிறது. ‘புள்ளும் சிலம்பினகான்’ மனதிற்குள் ஓடியது. படிப்பறை திரும்பி சித்திர திருப்பாவையை எடுத்துக்கொண்டு பறவைப் பாடல்களை மேய்ந்து கொண்டிருந்தேன். புள்ளரையன் (கருடன்), ஆனைச் சாத்தன் (குருவி), புனமயில், இளங்கிளி, கோழி, பல்கால் குயிலினங்கள் என திருப்பாவைப் பறவைகளனைத்தும் என் வீட்டு விருந்தாளிகள் என்பதில் கொஞ்சம் பெருமிதம் கிளம்பிற்று.

ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாய் குடியிருக்கிறோமே என்கிற அச்சலாத்தியை அவ்வப்போது போக்குவது பறவைகள்தாம். மைனா, புறா, கவுதாரி போன்ற நிலைய வித்வான்களோடு அவ்வப்போது மரங்கொத்தி, தேன் சிட்டு, கொக்கு, தவிட்டுக்குருவி, சொங்கி நாரை (நானே வைத்த பெயர்! ஒரிஜினல் பெயரைத் துளாவிக்கொண்டிருக்கிறேன்.) போன்ற வெளியூர் ஆட்டக்காரர்களும் அவ்வப்போது ஜூகல் பந்தி நடத்துவதுண்டு.

இன்று வந்தவர் கரிச்சான் குருவி. மினுமினு கருப்பும், மெலிந்த உடலும், நீண்ட இரட்டை வாலுமாய் கேபிள் ஓயரில் உட்கார்ந்திருந்தது அக்குருவி. கரிச்சான் குருவிகளனைத்தும் தொகையரா வகையரா. சங்கீத பரம்பரை . கொண்டு கரிச்சான் குருவி நான்கு சுரங்களில் பாடும் என்பது தியோடர் வாக்கு. தன் கருவாய் மலர்ந்து சங்கீத மழை பொழிய துவங்கியது கரிச்சான். மெய் சிலிர்த்துப் போனவன் கரிச்சானைக் கவரும் முயற்சியில் வீட்டிற்குள் ஓடி ஒரு குத்து பொன்னி அரிசியை அள்ளி கூரையில் வீசினேன். என்னைக் கேவலமாகப் பார்த்து விட்டு சரட்டென பறந்து விட்டது. காற்றில் உந்தி உந்தி கங்காருவைப்போல பறக்கும் கரிச்சானை ஏமாற்றத்தோடு பார்த்துக்கொண்டிருந்தேன். ‘பாவம் பயல்’ என பரிதாபம் கொண்டதோ என்னவோ அந்தரத்தில் அரைவட்டமடித்து திரும்பவும் கேபிள் ஒயரில் லேண்டானது. நான் கன்னத்தில் போட்டுக்கொண்டேன்.

செந்திலாண்டவனோடு சமருக்குச் செல்லும் சூரபத்மனைப் போல தலையை இடமும் வலமும் திருப்பிக்கொண்டே இருந்தது கரிச்சான். கேபிள் ஓயரின் இன்னொரு மூலையில் ஒரு காகம் வந்தமர்ந்தது. தொண்டையைச் செருமினாற் போல மெல்ல கரைந்தது காகம். கம்யூனிகேஷன் பிரச்சனையோ என்னவோ தெரியவில்லை. கடும்சினத்தோடு காகத்தின் மேல் பாய்ந்தது கரிச்சான். கழுத்து வாக்கில் ஒரு கொத்து. அலறிப் பறந்த காகத்தை விடாமல் துரத்தி வலது சிறகின் கீழ்ப்புறத்தில் ஒரு கொத்து. முடிந்த மட்டும் வேகம் கொண்டு பறந்தது காகம். கரிச்சானோ ரிவர்ஸ் பல்டி அடித்து காகத்தின் முன் நின்று காற்றில் ஒரு நொடி தாமதித்து அதன் மூக்கில் ஒரு கொத்து. கரிச்சானின் செயல்பாடுகள் அது சீன மடாலயமொன்றில் குஃங்பூ, ஜிம்னாஸ்டிக் உள்ளிட்ட கலைகளில் பயிற்சி பெற்றிருக்குமோ என நினைக்க வைத்தது. காகம் கொஞ்சமும் எதிர்ப்புணர்ச்சி இன்றி தப்பித்தோம் பிழைத்தோம் என பறந்து கொண்டிருந்தது. எனக்கோ பெருமகிழ்ச்சி. வலியோரை எளியோர் தாக்குகையில் பீறிடும் உற்சாகம். முடிந்த மட்டும் காகத்தை துரத்தி விட்டு திரும்பவும் கேபிளில் அவதார் ஹீரோவைப் போல வந்தமர்ந்தார் திருவாளர். கரிச்சான். முகத்தில் தோரணை குடிவந்திருந்தது. நான் திரும்பவும் கன்னத்தில் போட்டுக்கொண்டேன்

இன்று முழுவதும் பறவைகளைப் பற்றி மட்டுமே யோசித்துக்கொண்டிருப்பது என முடிவெடுத்தேன் (ஏன்... எஸ்.ராமகிருஷ்ணன் மட்டும்தான் அப்படி எதைப்பற்றியாவது யோசித்துக்கொண்டிருப்பாரா என்ன?!) என் மனவெளியெங்கும் கரிச்சான் பறந்துகொண்டே இருந்தது. என்னிடமிருந்த ‘தாமரை பூத்த தடாகம்’, ‘வனங்களில் விநோதம்’, ‘உயிர்ப் புதையல்’ ஆகிய புத்தகங்களில் கரிச்சான்கள் பற்றிய குறிப்புகள் எதுவும் கிடைக்கவில்லை. கரிச்சானுடைய அறிவியல் பெயரோ, ஆங்கிலப்பெயரோ தெரியாததால் இணையத்திலும் தேட இயலவில்லை. கரிச்சானின் அதிரடி சண்டைக்காட்சிகள் மனதிற்குள் ரிவைண்ட் ஆகிக்கொண்டே இருந்தது. பெரியவரோடு வேறு பகை. அழைத்தும் கேட்க முடியாது. சோர்ந்து போனேன்.

தியாகு புக் சென்டரில் குழுமி இருந்த நண்பர்களிடத்தில் கரிச்சானின் சாகசங்களைச் சொன்னேன். விநோதமாகப் பார்த்தார்கள். தியாகுதான் முப்பத்தைந்து வருடங்களுக்கு முன்பு பதிப்பிக்கப்பட்ட சலீம் அலியின் புத்தகம் ஓன்றை தேடி எடுத்துக்கொடுத்தார்(இத்தனை அரிதான புத்தகங்கள் இவரைத் தவிர வேறு யாரிடமும் இருக்கும் எனத் தோன்றவில்லை) பறவைகளின் வண்ணப்படங்களோடு அவற்றின் சுபாவங்களைப் பற்றிய குறிப்பும் அப்புத்தகத்தில் இருந்தது. புழுக்கள், சிறு பூச்சிகளை விரும்பி உண்ணும் கரிச்சான் குருவிக்கு பயம் என்பதே சிறிதும் இல்லை. தன்னை விட அளவில் பெரிய பறவைகளான பருந்து, கழுகு, காகம் போன்றவற்றைக் கூட தாக்கி ஓட ஓட விரட்டக் கூடியது என்று சலீம் குறிப்பிட்டிருந்தார்.

கரிச்சான் தன் உடலில் இருக்கும் உண்ணிப்பூச்சிகளை அழிக்க எறும்பு புற்றின் மீது அமருமாம். எறும்புகள் வெளிப்படுத்தும் ஃபார்மிக் அமிலத்தில் பூச்சிகள் அழிந்து விடும் என்றும் தன் பயமற்ற வாழ்க்கை முறைக்காக ‘கிங் க்ரோ’ என்றும் அழைக்கப்படுகிறது போன்ற உபரி தகவல்களை இணையம் மூலமாகத் தெரிந்து கொண்டேன்.

100கிராம் கூட எடை இல்லாத குருவி பாடுகிறது; காற்றில் சாகசம் செய்கிறது; தன்னிலும் வலிமையான எதிரியை தாக்குகிறது. வேதியியல் முறைப்படி சுயசிகிட்சை செய்து கொள்கிறது. நான் என் தொப்பையைத் தடவியபடி சிப்ஸ் பாக்கெட்டைத் திறந்தேன்.