அருந்தமிழர் குடியிருப்பு, அண்ணா நகர்

தாழ்த்தப்பட்ட சமூகத்தைச் சார்ந்தவர் வீரபாண்டியன். அவரது தந்தையோ தலையில் பாத்திரங்களைச் சுமந்து, வீதி வீதியாய்த் திரிந்து விற்கிற ஏழைக் குடியானவர். வறுமை பிடுங்கித் திங்கும் வாழ்க்கை. மதுரை மாநகராட்சிப் பள்ளியில் சேர்ந்த வீரபாண்டியனுக்கு படிப்பதைத் தவிர்த்து ஏராளமான கடமைகள் இருந்தன. துப்புரவுப் பணிகளைச் செய்வது, புரோட்டா கடைகளில் வேலை பார்ப்பது வரை எண்ணற்ற சிறு சிறு வேலைகளைச் செய்துதான் பள்ளிப்படிப்பைத் தாண்டியாக வேண்டி இருந்தது.

பன்னிரெண்டாம் வகுப்புத் தேர்வில் 963 மதிப்பெண்களும், புவியியல் பாடத்தில் மாநில அளவில் இரண்டாம் இடமும் பெற்றார் வீரபாண்டியன். வீரபாண்டியின் வறிய நிலையைக் கேள்வியுற்ற அன்றைய முதல்வர் கருணாநிதி அவரது கல்விச் செலவை அரசே ஏற்கும் என்று அறிவித்தார். கூடுதலாக, ஒரு லட்சம் ரூபாய் பணத்தை கல்வி உதவித் தொகையாகவும் வழங்கினார். அன்றைய தினங்களின் பரபரப்புச் செய்தியாக வீரபாண்டியன் அடிபட்டார். தன்னைச் சூழ்ந்த பத்திரிகையாளர்களின் கேள்விக்கு "ஐ.ஏ.எஸ்" ஆவதே என் லட்சியம் என்றார். தேர்வில் நல்ல மதிப்பெண்கள் பெறும் மாணவர்கள் ஊடகங்களுக்கு முன் "மருத்துவம் படித்து மக்கள் சேவை ஆற்றுவேன்" என்கிற ரீதியில் சூளுரைப்பது வழமைதானே...?!

லயோலாவில் பி.ஏ - சோசியாலஜி வகுப்பில் சேர்ந்த வீரபாண்டியனுக்கு பெரும் பிரச்சனையாக இருந்தது ஆங்கிலம். மாநகராட்சி மாணவன் ஆங்கிலம் அறிந்திருக்க வாய்ப்பில்லைதான். கல்லூரிக் காலம் முழுவதும் போட்டித் தேர்வுகளுக்குத் தயாராவதிலும், ஆங்கிலப் புலமை பெறுவதிலும் முனைப்பாக இருந்தார் வீரபாண்டியன். கல்லூரிப் படிப்பை முடித்து அரசு ஐ.ஏ.எஸ் பயிற்சி மையத்தில் சேர்ந்து பயிற்சி பெற்று வந்தார். அகாடமியில் படித்துக்கொண்டிருக்கும்போதே வேறு பல இடங்களில் பகுதி நேரமாக வகுப்புகள் எடுக்கவும் செய்தார். என்ன செய்வது வயிற்றையும் கழுவியாக வேண்டுமில்லையா?!

மூன்று முறை முதன்மைத் தேர்வு எழுதி தோல்வி! இரண்டு தடவை நேர்காணல் வரை சென்று தோல்வி! வேறு யாராவது இருந்தால், இருக்கிற பிரச்சனைக்கு ஏதாவது பேங்க் எக்ஸாம் எழுதி கிளார்க் ஆகியிருப்பார்கள். முடிந்தவரை முயற்சிப்பதா முயற்சி?! எடுத்த காரியத்தை முடிக்கும் வரை முயற்சிப்பதல்லவா முயற்சி. இதோ ஐ.ஏ.எஸ் தேர்வில் தமிழக அளவில் மூன்றாம் இடம் பிடித்து, பயிற்சிக்காக இமாச்சலப் பிரதேசத்திற்கு ரயில் ஏறிக்கொண்டிருக்கிறார் வீரபாண்டி!

மனதில் தோன்றி வலுவடைந்த ஆசை நிச்சயம் நிறைவேறும் என்று அக்னிச் சிறகுகளில் படித்திருக்கிறேன். ஆசை மட்டும் இருந்தால் ஆச்சா?! மெய்வருத்தம் பாரார் பசிநோக்கார் கண்துஞ்சாரென அயராத ஒன்பது வருட உழைப்பு நிறைவேற்றி வைத்திருக்கிறது. தக்க சமயத்தில் அவருக்குப் பொருளுதவி செய்த தமிழக முதல்வருக்கும், தன் மகனின் கனவைக் கலைக்காத பெற்றோருக்கும், அவருக்கு சிறு சிறு பணிவாய்ப்புகளை ஏற்படுத்திக் கொடுத்தவர்களுக்கும், தன் மீது நம்பிக்கையளித்தவர்களுக்கு வெற்றியைப் பரிசளித்த வீரபாண்டியனுக்கும் அழுத்தமான பாராட்டுக்களைப் பதிவு செய்கிறேன். சற்றே தாமதமாக...