சொற்களெடுத்து எறிந்தாய் தோழி!

வணக்கம்,

நான் நலம், நீங்களும் நலமாக இருக்க இறைவனை வணங்குகிறேன். நீங்கள் என்னைத்தேடுவதாக சிலர் என்னைத்தொடர்பு கொண்டார்கள். நீங்கள் யார் என்று நான் அறிய முடியுமா? மட்டக்களப்பில் எந்த வீதியிலிருக்கும் அனோஜாவைத்தேடுகிறீர்கள்?

அனோ.
***

அன்பின் அனோ,

நீங்கள் யாரென்று கேட்டதிலிருந்தே நீங்கள் நான் தேடுகிற அனோஜா இல்லையென்று புலனாகிறது. தொந்தரவிற்கு மன்னிக்கவும்.

நான் செல்வேந்திரன், எழுத்தாளன். எனக்கு மட்டக்களப்பில் பிரதீபா திருக்குளத்தரசன் என்றொரு பேனா நண்பி இருந்தாள். அவள் மூலமாக அனோஜா ரத்னவேல் என்றொரு நண்பியும் அறிமுகம். நாங்கள் பால்யத்தில் தொடர்ந்து கடிதங்களின் மூலம் எங்களது நட்பைப் பலப்படுத்திக்கொண்டோம். கொடிய வறுமையில் என்னால் செலவினமிக்க கடிதப் போக்குவரத்தினை மேற்கொள்ள இயலாமல் போய்விட்டது.

இன்றைக்கு வசதியும், வாய்ப்பும் வந்து விட்ட சூழலில் என் சக ஹிருதயர்கள் எங்கே, எப்படி இருக்கிறார்கள் எனும் ஆர்வத்தேடலில் ஒரு கட்டுரையில் குறிப்பிட்டிருந்தேன். அதைப் படித்த நண்பர்கள் உங்களைத் தொடர்பு கொண்டிருக்கிறார்கள் போலும். தொந்தரவிற்கு மன்னியுங்கள்.

நான் தேடுகிற அனோவிற்கு சுமார் 22 வயது இருக்கலாம்.

மிக்க அன்புடன்,
செல்வேந்திரன்

***

செல்வேந்திரன்,

நீங்கள் தேடும் அனோ நானேதான். ஆனால் இப்ப எனக்கு இந்தியாவில் இருக்கும் எவருடனும் நட்பு வைக்க எனக்கு விருப்பமில்லை. இந்தியாவில் வாழ்பவர்கள் சுயநலவாதிகள் என்பதை நிரூபித்து விட்டார்கள். பிரதீபாவின் அப்பா காலமாகிவிட்டார். அவளுக்கும் நட்பு தொடர்வதில் விருப்பமில்லை. நன்றி

இந்தியாவின் எதிரி
அனோஜா
***

"சகோதரரே, ஒருவருக்கொருவர் விரோதமே பேசாதிருங்கள்..." (யாக்கோபு 4:11)

அன்பின் அனோஜா,

தங்களது பதிலுக்கு நன்றி! யாரோடும் நட்பைத் தொடர்வது அல்லது முறித்துக்கொள்வது தங்களின் தனிப்பட்ட உரிமை. அதில் தலையிட வானத்தின் கீழுள்ள எவருக்கும் அதிகாரம் இல்லை.

தமிழகத்தின் அண்டை நாடான இந்தியாவின் குரலே தமிழர்களின் குரலென்று தவறாகப் பொருள் கொள்ளப்படுவது ஈழப் பிரச்சனையில் உண்மையான கவலையும், வருத்தமும் கொண்டு கண்ணீர் சிந்துகிற தமிழர்களின் சாபக்கேடு. எங்கள் உணர்வும், கவலையும் உண்மையென்று உங்களிடத்தில் நிரூபணம் செய்ய வேண்டி இருப்பது எத்தனை துரதிர்ஷ்டமானது. ஈழ விடுதலைக்காக தங்களை எரித்துக்கொண்ட முத்துக்குமரன் போன்ற எண்ணற்ற இளைஞர்களின் பிணத்தின் மீது நின்றுகொண்டுதான் இந்த வரிகளை எழுதிக்கொண்டிருக்கிறேன். உண்மையான அக்கறையோ, அல்லது சுய நோக்கங்களுக்கான நாடகமோ எது எப்படியாயினும் எங்கள் தலைவர்களும், கலைஞர்களும் அவரவர்களுக்குத் தெரிந்த வழிகளில் போராடி சிறை சென்ற தகவல்களையெல்லாம் உங்களது கணிணித் திரை காட்டி இருக்கும் என்று நம்புகிறேன்.

ஆனால், எழவு வீட்டில் நியாயம் பேசுவது அசிங்கமானது. நீ என் சகோதரி. செத்துப்போனவர்கள் என் சகோதரர்கள். நானும் துக்கத்தில் இருக்கிறேன். உங்களோடு சமர் செய்வது என் விருப்பமோ, நோக்கமோ அல்ல. நாங்கள் கள்ள மவுனம் சாதித்தாக நீ சொல்கிற கூற்றில் எனக்கிருக்கிற அபிப்ராயங்களை உன்னோடு பகிர்ந்து கொள்கிறேன் அவ்வளவுதான். ஆரம்பம் தொட்டே ஈழப் பிரச்சனையைத் தனிப்பட்ட தமிழர்களின் பிரச்சனையாகவே மொத்த இந்தியாவும் கருதிவருகிறது. அவர்கள் தமிழரென்ற போதும் இந்திய வம்சாவளியினர்தானே என்கிற எண்ணம் இந்தியாவில் விதைக்கப்படாமல் போனதற்கு சர்வ நிச்சயமாக திராவிடத் தலைவர்களே காரணம். இந்தியர்கள் ஆஸ்திரேலியாவில் தாக்கப்படும்போது மொத்த இந்தியாவும் கொதித்துக் கிளம்புகிறது. ஆனால், இலங்கையிலோ, கர்நாடாகாவிலோ, மலேஷியாவிலோ தமிழர்கள் தாக்கப்பட்டால் அது பெட்டிச் செய்தியாக மட்டுமே கருதப்படுகிறது. தமிழர்கள் இந்தியர்கள் இல்லையா?! என்கிற சந்தேகம் எங்களுக்கு எப்போதும் இருந்தே வருகிறது.

செல்வேந்திரன் எனும் பெயரும், என்னுடைய கடிதங்களும், நான் உங்களிடத்தில் காட்டிய அன்பும் நிச்சயம் மறக்கக் கூடியதல்ல. காலம் நம்மைக் கலைத்துப் போட்ட பின்னர், எங்கே போர் உங்களையும் தின்று விட்டதோ எனும் பதட்டத்தில் தேடி, தேடி உங்களைக் கண்டடைந்ததில் எனக்கு பெரு மகிழ்ச்சி. இனி நீங்கள் நட்பைத் தொடராமல் இருந்தாலும் கவலையில்லை.

'திருக்குளத்தரசன்' எனும் பெயர் எத்தனை வசீகரமானது?! பிரதீபாவின் தந்தை மரணமடைந்து விட்ட செய்தி எனக்கு பெரும் அதிர்ச்சியைத் தருகிறது. என் இரங்கல் அவளுக்கு நிச்சயம் தேவை இல்லைதான்.


இப்படிக்கு,

உங்கள் அன்பெனும் பிடிக்குள் சில காலம் அகப்பட்டுக் கிடந்த செல்வேந்திரன்.