இயற்றலும் ஈட்டலும் காத்தலும்

கொஞ்சம் யோசித்துப் பார்த்தால் இந்த உலகில் பணம்தான் இறையாண்மையும், கர்வமும் மிக்கதாக இருப்பது புரியவருகிறது. அதனிடத்தில் பக்தியும், பயமும், மரியாதையும், அன்பும் அக்கறையும் கொண்டவர்களிடத்தே மட்டுமே அது இருக்க விரும்புகிறது. அபிப்ராயத்திற்காகவும், அன்பிற்காகவும், கவுரவத்திற்காகவும் தன்னைப் பிரயோகிப்பவர்களிடத்தில் ஒரு போதும் இருக்க விரும்புவதில்லை. பணத்தைக் கையாள்வது அன்பிலாப் பெண்ணுடன் வாழ்வதைக் காட்டிலும் சிரமமானதாக இருக்கிறது.

எதிர்படும் எவரையாவது நிறுத்தி “நில்லுங்கள்... உங்கள் பையில் எவ்வளவு பணம் வைத்திருக்கிறீர்கள்? சரியாகச் சொல்லுங்கள் பார்க்கலாம்” என்றால் எவரிடமும் பதில் இல்லை. தன் பையில் / பர்ஸில் இருக்கும் பணத்தின் அளவு கூடத் தெரியாத அளவிற்கு திரியும் பழக்கம் வந்துவிட்டது நமக்கு.

தினமும் இன்றைய செலவிற்கென்று குறிப்பிட்ட தொகையை எடுத்துக்கொள்வதும் அன்றைய நாளின் முடிவில் எவ்வளவு செலவு செய்தோம் என்ற கணக்கினைப் பார்ப்பதும் வழக்கொழிந்து விட்டது. ஒரு ஐஸ்க்ரீமையோ, தந்தூரி சிக்கனையோ, பத்திரிகையையோ வாங்குகையில் அதன் மதிப்பிற்கு உகந்த பணத்தைத்தான் செலவழிக்கிறோமா என்ற பிரக்ஞையின்றி விசிறி அடிக்கிறோம்.

கடந்த மாதத்தில் எடுத்துக்கொண்ட தீர்மானத்தின்படி தினசரி ஆகும் செலவுகளைக் குறித்துக்கொண்டே வந்ததில் நான் எத்தனைப் பெரிய ஊதாரி என்பது புரிய வந்தது. மேன்ஷனில் வாழும் திருமணமாகாத இளைஞனாகிய நான் ஒரு நாளைக்கு ரூ.562/- என்ற வீதத்தில் செலவு செய்திருக்கிறேன்.

உணவு
4062.00
பெட்ரோல்
1290.00
சினிமா (டிக்கெட் செலவு மட்டும்)
437.00
திருமணம் மற்றும் பரிசு பொருட்கள்
220.00
அலுவல் நிமித்தம் நிகழ்ந்த செலவு
400.00
காஸ்மெடிக்ஸ், முடி திருத்தல், துணி துவைத்தல்
737.00
இணையம்
165.00
கல்விச் செலவு
950.00
ஊருக்கு அனுப்பிய தொகை
5000.00
கடன் கொடுத்தது
700.00
செல்போன் பில்
750.00
இதழ்கள்
10.00
புதிய ஆடைகள்
680.00
அறை வாடகை மற்றும் மின்சாரம்
1150.00
இதர
300.00
செப்டம்பர் மாத மொத்தச் செலவு
16851.00
“எழுதிப் பார்க்காதவன் கணக்கு அழுதுப் பார்த்தாலும் தீராது” என்று அப்பா அடிக்கடி சொல்வார். அது எத்தனை உண்மை என்பது ஒரு மாத கணக்கை எழுதிப் பார்த்ததிலேயே புரிந்து விட்டது. புத்தியோடு பிழைக்கலாம் என்றிருக்கிறேன்.