எமில் தூர்க்கேமின்

சென்னை வள்ளுவர் கோட்டத்தின் முதல் தளத்தில் திருக்குறள் காட்சிகளை விளக்கும் பல்வேறு ஓவியங்கள் பராமரிப்பின்றி அழிந்து கொண்டிருக்கின்றன. தமிழின் ஓவிய ஆளுமைகளான ம.செ, கோபுலு, மருது, ஆதிமூலம், மாருதி, மனோகர், வி.ராஜேந்திரன், பெருமாள், ஜீவானந்தம் போன்ற மகா கலைஞர்களின் ஓவியங்கள் சீரழிந்துகொண்டிருப்பதைக் காணச்சகிக்காமல் நான் சென்னையில் இருந்த காலத்தில் தமிழக அரசுக்கு மனு எழுதி இருந்தேன். சர்வ நிச்சயமாய் எந்த மாற்றமும் நிகழ்ந்திருக்காது. சென்னைவாழ் நண்பர்கள் அவை முற்றிலும் அழிவதற்கு முன் ஒரு நடை பார்த்துவிட்டு வாருங்கள்.

***

"சமுதாயக் கூட்டு உணர்வு இல்லாத இனம் தனக்கு உள்ளதை இழக்கும்; தன் உரிமையை இழக்கும்; முடிவின் தன்னையே இழக்கும்." - சமூகவியல் தந்தையெனக் கொண்டாடப்படும் 'எமில் தூர்க்கேமின்' இந்தக் கோட்பாடு இன்றைய தமிழ்ச் சூழலுக்கு எத்தனைப் பொறுத்தம் பார்த்தீர்களா?!

***

இராமேஸ்வரத்திற்கு மிக அருகில் இருக்கிறது உத்திரகோசமங்கை. தொல்லியல் துறையின் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கும் அரதப் பழசான கோவில். மூவாயிரம் ஆண்டுகள் வயதான இலந்தை மரம் அதன் பழமைக்கு வலுவான சான்றாய் காலத்தை அசை போட்டபடி மவுனாய் நின்று கொண்டிருக்கிறது.பச்சைப் பெயிண்டைக் கொட்டி நிறைத்தது போல தெப்பக்குளம் ஒன்று கோவிலுக்குள் இருக்கிறது. மொத்த ஊருக்கும் அந்தப் பாசி அடர்ந்த நீர்தான் ஆதாரம். கோவில் நடை திறப்பதற்கு முன் பெருங்கூட்டமே கூடி இருக்கும் தண்ணீர் எடுக்க. ராமநாதபுரத்தின் வறட்சி சொல்லித் தெரிய வேண்டியதில்லை.

விக்கிரக தோற்றத்தில் (மனித உருவில்) உமா மகேஸ்வரனும் பார்வதியும் தமிழ்நாட்டில் இரண்டே கோவில்களில்தான் இருக்கிறார்களாம். மற்றொரு கோவில் சீர்காழி. உமாபதி விக்கிரகம் அத்தனை அழகு. சுமார் பத்துவருடங்களுக்கு முன்பு ஒரு அமெச்சூர் கிரிக்கெட் போட்டியில் வென்ற பரிசுத் தொகையுடன் ராமேஸ்வரம் செல்கையில் கண்ட கோவில் இன்னும் நினைவில் மாறாத பசுமையுடன் இருக்க அந்தச் சிலைதான் காரணம்.

ஓரே கல்லில் செதுக்கப்பட்ட பிரம்மா, விஷ்ணு, சிவன் சிற்பமும் கோவிலின் சிறப்பம்சங்களுள் ஒன்று. இங்குள்ள மரகத நடராஜருக்கு ஆருத்திரா தரிசனத்தின்போது செய்யும் சந்தனக் காப்பு அலங்காரம் விசேஷ புகழை அடைந்திருக்கிறது. ஒவ்வொரு திருவாதிரைக்கும் சுமார் மூன்று லட்சம் பேர் வருகிறார்களாம்.

ஆன்மீகப் பதிவுகளும் எழுதி இருக்கிறேன் என்று வரலாறு நம்மை பதிவு செய்து கொள்ள வேண்டுமல்லவா?!