உதாசீனன்

மேற்கண்ட படத்திற்குக் கீழே...

* செல்வா,
நீயொரு பொய்யன்
பித்தலாட்டம் உனது மொழி
அன்பை சுவீகரிக்கும்
அருகதையற்ற உதாசீண புருஷன்
உன்னைப்போலவே
மிகுந்த போலியானவை
உனது சமூக அக்கறைகள்
எவரும் அறியாதவை
உனது குரூரங்கள்
ஆனாலும்
உன்னைக் காதலிக்கிறேன்.
ஏனெனில்
நான் மட்டுமே அறிவேன்
நீ எத்தனை நல்ல 'காதலன்' என்று...

தீராத முத்தங்களுடன்,
கேண்டி
என்று எழுதி அனுப்பி இருந்தாள் கேண்டி. அவள் ஒரு திமிர் பிடித்த பெண் என்பதற்கு வேறென்ன உதாரணம் வேண்டும்?!

***

ஊரில் நாங்கள் குடியிருந்த வீடு ஊர்க்கோவிலுக்குச் சொந்தமானது. கோவிலை ஓட்டிய அந்த வீட்டின் முற்றத்தில் வில்வமரம் இருக்கிறது. வில்வங்காய்கள் விழுந்து ஓடுகள் தினசரி உடைந்து கொண்டிருக்கும். வில்வமரம் புனிதமாகக் கருதப்படுவதால் அதை வெட்ட எவரும் சம்மதிப்பதில்லை. மழைக்காலங்களில் வீட்டில் ஒண்ட இடம் இல்லாமல் ஓழுகும். நள்ளிரவு தூக்கத்தில் 'சுர்ரென்று' வலியெடுக்கும். திடுக்கிட்டு முழித்தால் போர்வைக்குள் 'முசுக்கட்டாண்' பூச்சிகள் ஊரும். விதம் விதமான பூச்சிகளின் கடிக்கு ஆளாகி இருக்கிறேன். அப்போதெல்லாம் ஒன்றும் தெரியாது. உழைத்த களைப்பில் அடுத்த நிமிடமே உறங்கிப் போய்விடுவேன். இப்போதோ ஒரு கொசு கடித்தால் கூட ஒரு அங்குல பரப்பளவிற்கு சிறிய தடிப்பு ஏற்பட்டு அரை மணி நேரம் கழித்து மறைகிறது. ஏதுவும் புதுவிதமான நோயாக இருக்குமோ என்று பயமாக இருக்கிறது.

***

பரிசல் வீட்டிற்குள் நுழைந்தால் எவரையும் பொறாமைப்பட வைக்கும் ஒரு புத்தக அலமாரி உங்களை வரவேற்கும். சோபாவில், டீப்பாயில், சாப்பாட்டு மேஜையில், கணிணியில், படுக்கையில் என புத்தகங்களால் நிறைந்திருக்கிறது அவரது வீடு. பொறாமையாய் இருக்கிறது. எனக்கு 'கோணல் பக்கங்களை' பரிசளித்தார்.

"பரிசலில் பதிவுகள் ஜனரஞ்சகமாய் இருக்கிறது. எல்லாப் பதிவர்களும் வாசிப்பாளர் குறித்த அக்கறையின்றி தங்களது சொந்த அனுபவங்களை எழுதிக் குவித்துக்கொண்டிருக்க பரிசல் ஒரு வெகுஜனப்பத்திரிகைப் போல தனது வலைதளத்தை நடத்துகிறார்." என்கிறாள் கேண்டி. அது உண்மைதான். அவரது வலைதளத்தில் என்னைக் குறிப்பிட்டு எழுதிய பின் நாளொன்றுக்கு சுமார் அறுநூறு பேர் வருகை தருகிறார்கள் என் வலைப்பூவிற்கு. பரிசல் பிராண்ட் ஆகிவிட்டார்.

***

குழந்தைத் தொழிலாளர்களைப் பார்த்தால் என் இதயத்தில் ரத்தம் வடிகிறது. என் வாழ்நாள் முழுவதையும் குழந்தைத் தொழிலாளர்களுக்காகச் செலவு செய்ய தயாராக இருக்கிறேன். நானும் கேண்டியும் மாலைப் பொழுதைக் கழிக்கும் வ.ஊ.சி மைதானத்தைச் சுற்றி இருக்கும் பேல்பூரி கடைகளில் பால் மணம் மாறாத பாலகர்கள் பல நூறு பேர் இருக்கிறார்கள். அவர்களை பள்ளிக்கு அனுப்புவது இயலாத காரியம் என்பது அவர்களது குடும்பச் சூழலைக் கேட்டறிந்து புரிந்துகொண்டோம். குறைந்தபட்ச கல்வியும், உலக அறிவும் அவர்கள் பெற எங்களது மாலை வேளையை பயன்படுத்த இந்தக் காதலர் தினத்தில் சங்கல்பம் கொண்டிருக்கிறோம்.

***

நீண்ட இடைவேளைக்குப் பின் அடியேனின் கவிதைகள் நடப்பு இதழ் (காதலர் தின சிறப்பிதழ்) விகடனில் இடம்பெற்றுள்ளது. முடியலத்துவ ரசிகர்களுக்கான வழக்கமான 'குசும்புச் சுவை' உண்டு. இந்த நேரத்தில் கவிமடத்தையும் அதன் அராஜக தலைவனையும் நன்றியோடு நினைவு கொள்கிறேன்.

***

காதலர் தின சிறப்பு முடியலத்துவம்

*எங்கெல்லாம்
காதல் இருக்கிறதோ
அங்கெல்லாம்
கவிதையும் இருக்கிறது
யாதொரு பயனுமின்றி...

* காதலெனும்
பெருநோயின்
ஆரம்ப அறிகுறி
கவிதை

* நான் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்
நானும் உன்னைக் காதலிக்கிறேன்
நான் உன்னையும் காதலிக்கிறேன்
நான் உன்னையே காதலிக்கிறேன்
முடியல.. விட்ரு...