என்ன எழுதறீங்க தோழர்?

இரு இலக்கிய நண்பர்கள் சந்தித்துக்கொண்டால் எப்படி இருக்கீங்க என கேட்க மாட்டார்கள் என்ன எழுதிக்கிட்டு இருக்கீங்க என்றுதான் கேட்பார். இருவரும் பரஸ்பரம் எதுவுமே எழுதாமல் இலக்கியச்சூழல் ஏன் இத்தனை மாசுபட்டிருக்கு என ஃபேஸ்புக்கில் ஸ்டேட்டஸூம், சரக்கு பாட்டிலுடன் செல்ஃபியும்தான் போடுவார்களென்றாலும் கூட இப்படிக் கேட்பதுதான் இலக்கிய மரபு.

சமீபத்திய உதாரண உரையாடல் ஒன்று உங்கள் பார்வைக்கு.

நான்: என்ன தோழர்.. என்ன பண்ணிக்கிட்டு இருக்கீங்க…?!

நண்பர்: ஒரு பெரிய முயற்சி தோழர்..

நான்: என்ன தோழர் பெரிய முயற்சி… எதும் நாவல் எழுதறீங்களா…?!

நண்பர்: ச்சே.. கம்ப்யூட்டர்ல தமிழ் டைப் அடிக்கலாம்னு எப்ப வந்திச்சோ.. அப்பவே நாவல் எழுதறதெல்லாம் சப்ப மேட்டராயிடுச்சி தோழர் (அப்ப.. நீ எத்தனடா எழுதியிருக்க வெண்ண..) இது வேற தோழர் இரண்டாயிரம் வருட தமிழிலக்கிய வரலாற்றில் யாரும் செய்து பார்த்திராத பெருமுயற்சி தோழர்…

நான்: என்ன நண்பா பீடிகை பலமா இருக்கு…

நண்பர்: ஒரு நெடுங்கவிதை எழுதறேன் தோழர்.. அச்சுல குறைஞ்சது நானூறு பக்கங்கள் வரும்..

நான்: இதுல என்ன தோழர் புதுமை வேண்டிக் கெடக்கு… ஏற்கனவே கம்பராமாயணம், சிலப்பதிகாரம்னு தமிழ்ல நெடுங்கவிதையாடல் மரபு இருக்கே…

நண்பர்: லூசு மாதிரி பேசாதீங்க தோழர்… அதெல்லாம் சிறு சிறு தனிக்கவிதைகள் கொண்ட தொகுப்பு… நான் எழுதப்போறது சிங்கிள் கவிதை நானூறு பக்கம்..

நான்: ‘என்ன தோழர்ர்ர்… என்ன சொல்றீங்க… நானூறு பக்கத்துக்கு ஒரு சிங்கிள் கவிதையா.. வாசிச்சு முடிக்கிறதுக்குள்ள அல்லு சில்லாயிடுமே.. கேட்கவே விபரீதமா இருக்கே.. தலைப்பு என்ன வச்சிருக்கீங்க..

நண்பர்: ‘குடை’

நான்: தலைப்ப இவ்வளவு சின்னதா வச்ச நீங்க கவிதையையும் கொஞ்சம் சிறுசா ப்ளான் பண்ணிருக்கலாம் தோழர்..

நண்பர்: லுசு மாதிரி பேசாதீங்க தோழர்.. (கப்பிப்பயலே.. நானாடா லூசு!) நீங்கள்லாம் காலம் காலமா கவிதைக்கு இலக்கணம்னு கற்பனை பண்ணிட்டு இருக்கிற விஷயத்தை நான் உடைக்கப் போறேன். இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டுல உலகமொழிகள்ல எவனும் என்னைப் போல சிந்திச்சதில்ல. இலக்கியத்தில் புதுப்பாய்ச்சல்..! சரி… தோழர் நீங்க என்ன எழுதிக்கிட்டு இருக்கீங்க…

நான்: நான் உங்க அளவுக்கு என் சிந்தனைகளை குறுக்கிக்கல தோழர்… புதுசா ஒரு சமயநூல் எழுதறேன் தோழர். பகவத் கீதை, பைபிள், குரான் போன்ற நூல்கள் எழுதப்பட்டு பல ஆயிரம் வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. இந்த பின் காலணிய, பின் நவீனத்துவ, உலகமயமாக்கல் சூழல்ல மனிதனுக்குப் புதிய வேத நூல் ஒண்ணு தேவைப்படுது இல்லையா.. அதைத்தான் பூர்த்தி பண்ணலாம்னு இருக்கேன் (தக்காளி… யாரு கிட்ட… நீ படிச்ச ஸ்கூல்ல நான் பிரின்ஸிபால் டா மொமண்ட்!)

(டீக்கடைக்காரன் சடாரென திரும்பி முறைக்க தமிழிலக்கிய தளகர்த்தர்களாகிய நாங்களிருவரும் டீக்கு காசு எவன் அழுவது எனும் சில்லறையுகத்தின் கவலைக்குள் தள்ளப்பட்டோம்)